De plaats Asque behoort tot de gemeente Colungo. Het ligt in het hart van het cultuurpark van Río Vero en midden in de bergen van Guara.

Asques parochiekerk, die gewijd is aan Sint-Columba, is gebouwd rond 1885 volgens de esthetische normen van de neogotische stijl. Van binnen bestaat het unieke schip uit vier gedeeltes, afgedekt met zeer puntige tongewelven. Van buiten is de voorste muur volledig van bewerkte stenen gebouwd en er zijn ook gotische stijlvormen aangebracht zoals een roosvenster.

Vanuit Asque kunnen excursies gemaakt worden naar de schuilplaatsen waar de rotsschilderingen van Regacens zijn, of naar Alquézar.

Zoals bijna alle dorpen aan de voet van de berg, overheerst hier de rotsachtige ondergrond, waardoor bij de bouw vooral gebruik gemaakt werd van metselwerk in natuursteen, onbewerkte steen, precies zoals ze uit de grond gehaald wordt, neergelegd op onregelmatige wijze.

De straten, smal en steil, leiden naar de parochiekerk Santa Maria Magdalena. Ze werd gebouwd in barokke stijl waarbij de constructie van de vorige kerk deels herbruikt werd: de muur van de voet van de kerk, richting het oosten en met veelhoekige vorm, zou het oude bruggenhoofd geweest kunnen zijn.

Ondanks de kleine afmetingen, de eenvoud van de materialen gebruikt voor de bouw en het volkse karakter van de versiering, is het een fraai voorbeeld van de landelijke barokke stijl van de 18e eeuw.

De feestdagen van Salinas de Hoz worden rond 25 april gevierd ter ere van San Marcos.

In het oudste gedeelte van het dorp, dat zich centreert rondom de Calle Mayor, staan huizen die gebouwd zijn tussen de 16e en 18e eeuw. Hoog op enkele gevels rusten nissen voor de beschermheilige van het huis, die toezag op bescherming ervan.

In het centrum bevindt zich de grote Iglesia de San Vicente Mártir.

In de omgeving vindt u de bron en de wasplaats. Ze werden in 1973 opgericht teneinde diverse behoeftes te vervullen: het centrale stuk is de bron, voor de menselijke voorraad, een drenktrog vangt de waardevolle vloeistof op die uit de leidingen sijpelt; iets verderop staat een rechthoekige wastobbe. Een reek bevloeiingskanalen die de nabije boomgaarden moeten bevloeien completeren het geheel.

De weg die u naar de bron leidt, typisch Somontano, tussen akkers en wijngaarden, brengt u naar de hermitage de la Virgen del Plano.

Salas Bajas heeft een fraaie draaibank behouden. De bewoners, eigenaar en zaakwaarnemers van de draaibank, maalden hier de olijven uit hun boomgaarden. Ook al heeft de oliemolen zijn oorsprong in de 18e eeuw, in 1939 werd deze behoorlijk gemoderniseerd, met het elektrificeren van de molensteen en de installatie van een mixer en een effectieve waterpers.

Aan het begin van het dorp ligt Bodega de Enate, synoniem voor wijnbouw van hoge kwaliteit, moderniteit en functionaliteit, moderne kunst en design.

Tegenover de bodega, middenin de wijngaard vindt u het IJzeren bos. 40 balken vormen het grootse beeldhouwwerk van Vicente García Plana, waarvan de vormen lijken op de dichte rondingen van boomstammen en hun takken die wiegen in de wind. 

Salas Altas bevindt zich op de grens van twee verschillende regio’s: de agrarische vlakte bedekt met een mozaïek van mediterrane gewassen en de bergkammen van de Sierra de la Candelara. Salas Altas ligt aan de voet van dit gebergte.

Vandaag de dag is het een wijnbouw gebied bij uitstek. De oorsprong van het verbouwen van wijnstokken gaat hier terug naar de romaanse tijd. Dat bevestigen de overblijfselen van archeologische opgravingen in El Plano, Lazán o Novalla.

Het plotselinge reliëf van het Candelara-gebergte gaf vorm aan de stedelijke ontwikkeling van Salas Altas. De huizen hebben zich aangepast aan het steile terrein en daarmee is voorkomen dat de cultiveerbare vlakte werd bezet en is er plaatsgemaakt voor een ongebruikelijke uitbreiding van de bebouwde kom.

In de straten van Salas Altas vallen enkele huizen op die hier “grandes” worden genoemd, met elegante gevels en een harmonieuze constructie die een ruimte voor de woning hebben, voor de voorraad en de era of demba die soms als moestuin gebruikt werd.

De steile straten van Entremuro verbergen charmante hoekjes op de weg naar de kapel. De kerk van Santa Ana, die rond 1612 verrees in laatgotische stijl, werd vervangen door die van La Candelera, die ver buiten het dorp stond.

Aan de beide uitersten van het dorp bevinden zich de twee bronnen: “ro Puzo” en “Fuente d’abajo”.