Het compacte en bontgekleurde centrum van Abiego kent mooie typische huizen met gepleisterde en bakstenen muren.

Op het hoogst gelegen punt bevindt zich de katholieke kapittelkerk van Santa María la Mayor.

De openbare was- en drenkplaats van Abiego werd tussen de 16e en 17e eeuw gebouwd en wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt.

Het monument Siglo XX (20e eeuw) van Ulrich Rückriem bevindt zich op acht kilometer van Abiego in de richting van Peraltilla en is gelegen in een veld dat aan een pad voor rondtrekkend vee grenst.

Bij binnenkomst in Abiego vanuit Bierge treft u een interessant spoor van fossielen van overleden dieren aan.

Op een heuvel die ook wel de "Tozal de las Forcas" wordt genoemd, staat het klooster van San Joaquín.

Las Almunias hoort bij de gemeente Bierge, in het hart van het Parque Natural de la Sierra y los Cañones de Guara.

Vroeger was de dorpskern compacter dan nu. In 1931, toen de weg gebouwd werd die Bierge met Rodellar verbindt, werd het dorp in twee delen gesplitst. De economie van het kleine dorp was zelfvoorzienend: de bewoners waren lepelmakers, landarbeiders, stratenmakers, kolenverkopers, herders en handelaren.

Halverwege de 20^ste eeuw werd het verzamelen van de truffel een goede aanvulling op de huishoudelijke economieën.

Op de oevers van de río Alcanadre, aan de linkerkant, vindt u de malerij van de vallei, waarvan nog een groot deel van de oorspronkelijke werktuigen bewaard is gebleven. De molenaars die in Las Almunias woonden waren belast met de molentaken. Elke dag daalden ze af naar de molen om er te werken, zij werden voor hun werk in natura betaald.

Vandaag de dag wonen er amper 20 mensen in het mooie dorp in de vallei van Rodellar. Het heeft echter wel behoorlijk wat toeristische voorzieningen (hotel, herbergen, restaurants) en ambachtelijke activiteiten, zoals een kaashandel en een pottenbakkerij.

Op een enorme vlakte tussen het ravijn de la Clamor en de río Alcanadre ligt Laperdiguera, dat op de voet van een heuvel ligt. Er staan prachtige adellijke huizen van stenen en baksteen met bogengalerijen die de aandacht leggen op de horizontaliteit van de gevels.

Casa Cavero heeft een van de meest monumentale binnenplaatsen van Somontano.

Op de heuvel verrees in de Middeleeuwen een fort waarvan nog enkele resten bewaard zijn gebleven. De oude toren van het kasteel werd gebruikt als klokkentoren tot begin 20^e eeuw toen de huidige toren gebouwd werd. Boven de poort ziet u het jaar 1911.

De versiering met waterspuwers, het fijne neogotische maaswerk of de proporties van de toren geven het een zekere neogotische air die het een van de weinige bewaarde werken van historische waarde in Somontano maakt.

Er is echter weinig over van de romaanse kerk die er hiervoor stond, gewijd aan San Pedro en San Pablo en gebouwd in de 16^e eeuw.

Aan de andere kant van het dorp vindt u de pozo fuente.

De belangrijkste feestdagen zijn van 3 tot 5 augustus, ter ere van San Roque. 

Colungo is een uitstekende plek om excursies te maken, de bruggen van het Palomeras y de las Gargantas ravijn van dichterbij te bekijken en de afgronden te aanschouwen die zich openen tussen het conglomeraat van Fornocal.

Wanneer u een wandeling door het dorp maakt zult u verschillende huizen uit de 16e, 17e en 18e eeuw aantreffen.

Net als op vele andere plekken in Somontano, werd hier volgens de traditie brandewijn gemaakt van  wrange wijn; tegenwoordig wordt hier koffielikeur, thee, orujo, maar vooral anijs gemaakt, hierdoor is Colungo tenslotte beroemd geworden.

In de omgeving van Colungo, om preciezer te zijn Demba de Nadal, bevindt zich een eeuwenoude olijfboom, die naar zeggen gepland is door de Moren. Elk jaar geniet de eigenaar van deze boom van een uitstekende oogst.

Het informatiecentrum over rotskunst toont verschillende rotsschilderingen uit het Cultuurpark Río Vero die op de Werelderfgoedlijst staan, en vormt hiermee het uitgangspunt van een indrukwekkende reis door de prehistorie van Hoog-Aragón.