Félix de Azara (1742-1821) werd in de schoot van een befaamde familie geboren. Hij was militair, marinier, ingenieur, ontdekker en de meest vooraanstaande natuurwetenschapper van zijn tijd. Zijn militaire reizen brachten hem naar Zuid-Amerika waar hij iedere dag de lucht begon te bestuderen, geografische aantekeningen maakte en planten, dieren en de lokale bevolking observeerde. Hoewel hij autodidact was, zouden zijn theorieën leiden tot Darwins formulering van zijn evolutietheorie. Rond 1815 trok hij zich terug in zijn geboortehuis, waar hij verschillende stukken bewerkte die hij tijdens zijn reizen door Amerika had geschreven.

Hoewel Félix het bekendste lid van de familie De Azara was, waren zijn broers en zussen ook zeer vooraanstaande personen. De hooggeplaatste José Nicolás de Azara (1730-1804) was bijvoorbeeld een gewaardeerd diplomaat van Carlos III en Carlos IV. Hij was bevriend met vier pausen, ambassadeur aan het hof van Napoleon, beschermheer van de schilder Mengs en in Rome geroemd voor zijn inspanningen bij de bescherming van de stad tegen de legers van Napoleon. Hij stierf in 1804 en zijn stoffelijk overschot rust in de parochiekerk van Barbuñales. In het huis van de familie Azara staat op de binnenplaats de strijdwagen die hem naar zijn laatste rustplaats bracht.