Vanwege de vele rivieren en de bevolking verspreid over kleine dorpen, werd Somontano van oudsher doorkruist door vele wegen die de engtes als die van Olvena moesten overbruggen.

De grootsheid van de werken en hun duurzaamheid die generaties lang duurde, gaven de bruggen een magisch en bovennatuurlijk karakter. Om deze redenen en ook vanwege de technische gewaagdheid is het gebruikelijk dat legendes, net als hier, de duivel zelf als schepper neerzetten.

Het verhaal gaat dat een mooi meisje uit Olvena, moe van het telkens doorwaden van de rivier om bij het dorp te komen, haar ziel aan de duivel aanbood in ruil voor een brug, met als enige voorwaarde dat de duivel dit in één nacht moest doen. Satan ging akkoord en ze spraken af dat als hij de brug had gebouwd voordat de haan kraaide, dan zou het meisje haar ziel aan hem geven.

Ondanks dat de trucjes van de duivel ervoor zorgden dat de brug zou verrijzen in één nachtnet voor de dageraad plaatste het meisje een olielamp voor de haan, die, denkend dat het al dag was, kraaide. De duivel liet het werk onafgemaakt (er ontbrak slechts een steen), verloor de weddenschap en moest vluchten naar de hel zonder zijn plan te voltooien.

Net als de bruggen de la Sierra en del Diablo hebben middeleeuwse bruggen meestal maar een boog, maar van behoorlijke dagmaat en hoogte, wat ze een rank en fraai silhouet geeft.

De Puente del Diablo bestaat uit een grote, centrale, halve cirkelvormige boog, gestut door de rotsen aan beide kanten. Aan de zijkanten, elke kant een kleine boog, die als overloop dienst doen.

Verder stroomopwaarts komt u bij de Puente de la Sierra, u kunt de auto achterlaten in een kleine verwijding aan het eind van een lange tunnel en dan amper 100 meter lopen.